Benim yolum hiç saraylara çıkmadı.

Benim yolum hiç saraylara çıkmadı. Hep bir şeyler için mücadele etmem gerekti. Ucundan biraz yakalayınca yetmeliydi belki de benim imtihanım, güzelliklerin zerresiyle mutlu olabilmekti. Bu yüzden severim belki de yavan ekmeği ve galiba bu yüzden hiç aramam sofrada bir kaç çeşit yemeği. Ya da başka bir şeyde başka bir şekilde, benim için mutluluk hep yetinebilmekti.
Bu yüzden kahvede köpüğü, çilekte krem şantiyi, baklavada dondurmayı çok aramadım belki. Çünkü beklentilerin en büyük özelliği hep yaralamak içindi. Benim bir çikolatam bile olmadı mücadele etmeden. Anlarsın beni, söylemek istediklerimi; yaşadıklarım tıpkı senin savaşların gibi.
Mücadele ve sonunda yüzde yüz mutluluk değil, "yetinebilmek" diye bir şey var. Neyse uzatmıyorum, daha mücadele etmem gereken bir hayat var.
Senin gibi..!